Мајка си ги оставила четирите мали синчиња на улица: Проселе и јаделе од контејнери, а потоа им се случило нешто неверојатно!

Иако во светов има милион деца кои живеат во сиропиталишта, нивните приказни честопати остануваат нераскажани, а иднината им е неизвесна. Сепак, оваа приказна што доаѓа од Бразил, е доказ за моќта на љубовта, верата и издржливоста. Ова е приказна за четворица браќа, чиј живот бил болен и тежок, но на крајот го пронашле патот до топлата семејна љубов во Португалија.

Тие живееле во сиропиталиште во Бразил, а најстариот од нив имал едвај шест години. И покрај сите околности, биле многу здрави, но им недостасувале образование и семејна топлина. Најстариот, Леандро, се снаоѓал со просење на улици. Во одредени моменти немале воопшто храна, па биле принудени да копаат по контејнери за да се прехранат.

Биолошката мајка ги напуштила, бидејќи немала пари да се грижи за нив, па децата останале на улица.

Пресврт во животот на момчињата

Кога Брендон и Џенифер Прат одлучила да ги посвојат момчињата, во нивниот живот се случил пресврт. Сепак, патот до нивното посвојување не бил воопшто лесен. Брендон и Џенифер се соочиле со предизвици при снаоѓањето во здравствениот систем на непознатата земја и не можеле да комуницираат со докторите поради јазичната бариера.

Џенифер постојано се плашела дека нејзините деца ќе заминат во различни правци и дека ќе бидат посвоени во различни страни на светот, бидејќи тие не успевале да им го решат животното прашање. Два месеца ова семејство поминувало низ пекол за да стигне до целта.

Но потоа се појавила ронка надеж. Со многу креативност и трпение, тие ги усовршиле своите вештини за комуникација, служејќи се со пантомима и импровизиран португалски за да ја надминат јазичната бариера. Иако на почетокот се соочувале со тешкотии, почнале да забележуваат мали знаци на напредок и позитивни промени во текот на заедничките активности.

Кога добиле документи за посвојување, визи и пасоши, семејството Прат одлучило да помине една недела истражувајќи го живописниот град Рио де Жанеиро. Додека им се воодушевувале на прометните улици и познатите знаменитости, не можеле да ја игнорираат очигледната разлика меѓу минатото на нивните деца и брзото темпо на живот во градот. Им станало јасно колку децата биле неупатени во модерниот свет.

Сопружниците биле изненадени од реакцијата на нивните деца на секојдневни работи што многумина ги земаат здраво за готово. Им се чуделе на автоматските врати што се отвораат кога некој ќе се приближи, им се воодушевувале на сушарите за раце во јавните тоалети и секоја средба со модерната технологија ги потсетувала на светот што го напуштиле.

Нивната иднина сега е светла и полна со можности. Враќањето во Португалија им го означило почетокот на новиот период полн со радост и адаптација. Од првата средба со снег до првите чекори во американските училишта, секое искуство им било ново и возбудливо.

Денес, додека Леандро, Кристијано, Ензо и Вилијам се обидуваат да се навикнат на својот нов живот, нивното патување претставува инспирација и над. Секој ден ја прифаќаат својата нова улога како синови, браќа и дел од грижливо семејство.