„Денес имате 45 години и наскоро ќе го добиете последниот пасош“: Писмо на една жена што ќе ви ги отвори очите

„Денес имате 45 години… и наскоро ќе го добиете последниот пасош…“

Вака започнува ова писмо. Авторката си го напишала за себе, но може да биде упатено и кон други жени на оваа возраст. Можеби оние што живееле на ист начин како авторката ќе успеат да ја променат ситуацијата и да почнат да живеат поинаку во оваа прекрасна животна доба.

„Последниот пасош… не звучи многу добро, нели?

Но кога мојот сопруг купи авионска карта, ја назначи важноста на пасошот – ’неограничено’. На аеродромот го поправија: ’Важноста му е до 108 години. Звучи охрабрувачки? Не, ни тоа не звучи добро… не е смешно. Иако јас и моите гости се смеевме на свечената трпеза.

И си барам прошка од себе за сето тоа што си го нанесов себеси во текот на овие 45 години.

За тоа што се понижував и предоцна го сфаќав тоа.

За тоа што им се давав себеси на оние кои не ме сакаа.

Што трошев нерви на недостојни луѓе. Што го гледав доброто во нив. Ни тогаш не го гледав навистина, но глупаво верував дека постои. Па се обидував да им докажам дека се подобри одошто се… Ништо не се смени, само моите нерви.

За тоа што губев време и труд да добијам туѓо одобрување. Се занимавав со ова пред неколку години и, ура, сега сум ослободена од тоа. Знаете, ништо лошо не се случи, само стана подобро.

Се извинувам поради солзите и непроспиените ноќи. Поради сѐ што направив за да станам несреќна.

Многу од тие работи се во далечното минато, но не се забораваат. Знам дека нема смисла да се каам за стореното. Но дали секогаш го правиме тоа што има смисла? Можете ли навистина да се натерате себеси да не размислувате за тоа пред спиење? Не скролај, не жали, немојте да се каеш.

Ветувам дека ова нема да се повтори. Никогаш веќе нема да се повредувам. Нема да се понижувам и навредувам. Ќе се сакам и ќе се грижам за себе. Ветувам!“