Сега кога, поради силата на околностите, моравме да доживееме да работиме од дома, се појавува и неговата темна страна – осаменост! Може да биде проблем дури и кога работиме во канцеларија, а ненадејната транзиција на работа од дома може да го зголеми тој ризик.
„Ако долго време работевте со луѓе и имате таков вид на врска, ги среќавате луѓето лице в лице и навикнати сте на тој вид работна околина и сега одеднаш работите оддалеку со многу малку контакти – тоа навистина создава огромен проблем“, вели Бен Фанинг, автор на книги за работни ставови.
Тој ова го илустрира со зборовите дека работењето од дома е како да останете на оддалечен остров.
Дури и кога работите од вашиот стан, со партнерот и децата кои трчаат низ домот, сè уште може да се чувствувате осамени. Истражувањата покажуваат дека чувството на осаменост при работа влијае на продуктивноста и може да станете помалку ефикасни, што им отежнува на вашите колеги да стигнат до вас и престануваат да соработуваат со вас.
„Колку повеќе сте осамени, толку полошо ќе работите“, вели Сигал Барсаде, професор по менаџмент на Универзитетот во Пенсилванија, додавајќи: „Со осаменоста започнувате претерано да реагирате социјално и почнувате да ги губите своите социјални вештини. Дејствувате на начин што ве турка сè повеќе во осаменост“.
„Вие започнувате да зборувате премногу или премногу малку за себе. Осамените работници може да се чувствуваат презаситени од колегите, оставајќи впечаток дека им е тешко да пристапат, вели Хакан Озцелик, професор по менаџмент на државниот универзитет во Калифорнија во Сакраменто, кој исто така објаснува:
Работниците кои веќе се чувствувале маргинализирани во канцеларијата и кои само понекогаш се поздравувале при пристигнувањето на работа или кимнувале по ходникот, веројатно ќе се чувствуваат осамени при работа од дома.
„Сега нема да го има ни тоа. Ако луѓето не разговараат со нив поединечно, луѓето што се чувствуваат осамено ќе станат уште поосамени“, вели Барсаде.
Осаменоста не е карактеристика, таа е прилично мотивациска состојба како глад.
„Бидејќи сме гладни треба да јадеме, стануваме осамени и сакаме социјален контакт. Не сакаме да бидеме сами“, објаснува Барсаде.
Деновиве, треба да се вложат повеќе напори во планирањето на социјалните контакти. Треба да се биде проактивен и да се организираат виртуелни состаноци и телефонски разговори со колегите кои можат да ги заменат тие кратки кафиња и состаноци во ходниците.
Поврзани објави
Не потпирајте се премногу на допишувањето.
„Телефонскиот повик е многу подобар лек за осаменост отколку електронска пошта, СМС или социјални медиуми“, вели Фанинг.
И имајте на ум: осаменоста може да го промени вашиот поглед на меѓучовечките односи. На пример, можете да бидете сигурни дека некој намерно ја игнорира вашата е-пошта, кога всушност тие се презаситени со жонглирање помеѓу работата и детското училиште преку Интернет.
„Обидете се да не се грижите кога ќе се чувствувате запоставени и немате меѓучовечки односи што нормално би ги имале“, вели Барсаде и додава: „Другата страна може да се занимава со нешто што се случува во нејзината околина што не е поврзано со вас како личност или колега.”
Работодавците играат огромна улога во спречувањето чувства на осаменост во нивниот тим.
„Менаџерите треба да посветат поголемо внимание на ова отколку кога било“, вели Барсаде. Ова значи редовни контакти за да проверите како се вашите вработени и да бидете сигурни дека се чувствуваат како тим.
Организирајте редовни состаноци во тимот, но не ги посветувајте само на работата: Додадете време за неформални теми. За да започнете со ова, Фанинг предлага да поставувате вакви прашања: „Кој правеше нешто забавно овој викенд и сака да зборува за тоа?“
Но, треба да се одржи внимателна рамнотежа помеѓу да се обезбеди чувство на припадност во тимот и да не се заморуваат луѓето со други проблеми што го губат нивното време.
„Не го претворајте во товар што исцрпува“, вели Барсаде.
Прочитајте и: Совет од лекар: Како да ја намалите главоболката предизвикана од работа пред екран
ФОТО: Pexels