Психолозите нè уверуваат дека овие „нормални“ однесувања што ги практикуваме, не се баш нормални
Обрнете внимание
Дефинирање на абнормално однесување и доживување на работи за просечна личност е релативно лесна задача – пред сѐ затоа што тој го извлекува своето нормално искуство од семејството, околината, од сопствените ставови и однесување. Повеќето луѓе се сметаат себеси за „нормални“, додека „абнормалното однесување“ е спротивно на нивното.
За психолозите и психотерапевтите, од друга страна, дефинирањето на нормалата е тешка задача, со оглед дека луѓето се различни, а треба да се потенцира дека честопати е тенка линијата што ја одделува нормалната од абнормалното однесување, а понекогаш дури и не е јасно. Ова е особено точно при дијагностицирање на психијатриски проблеми.
Ова се некои од работите што психолозите ги потенцираат како потенцијални проблеми и нешто што многумина ќе го доживеат како нормално, а навистина не е:
Работата е во границите
„Луѓето многу често го нормализираат и рационализираат насилното однесување на најблиските. Да се биде во можност да ги препознаете личните граници и потоа да ги наметнувате на другите за своја корист, за жал не е својствена особина“, вели еден психолог.
Сивата зона обично почива во семејните односи и ги препознава абнормалните обрасци во нив:
„Ми требаа години да сфатам дека не е нормално да се плашам од сопствените родители, бидејќи не е нормално или здраво за нив емоционално да ме малтретираат, да ми наметнат вина за тоа што сум јас, а не каков што тие сакаат да бидам“, пренесува „Independent”.
Прочитајте и: Кога ќе ви биде тешко, сетете се на овие зборови: Мудри мисли од познатиот психолог Дејл Карнеги
„Однесувањето што во основа е само-саботажа може да уништи нечиј живот. Ако нешто ви се случило во животот што негативно влијае врз вас и покажувате ирационално однесување, побарајте помош од терапевт“, се советува.
Механизми за справување
Поврзани објави
Исто така, тие спомнаа нешто што може да се идентификува со нездравите механизми за справување.
Веќе кај деца и тинејџери може да се забележат отстапувања од нормалното однесување – како што е често предизвикување судири, тепачки или навика да бегаат кога се појавува проблем или како начин да се избегне соочување со одговорноста за нечии активности.
Психијатриските институции често ги посетуваат луѓе кои разумно се свесни дека не функционираат добро и им е потребна помош. Во вакви случаи, критериумот за лично страдање служи како мотиватор за промена и работа на себе, што позитивно влијае на прогнозата и исходот од третманот.
Дијагноза
Исто така, критериум близок на оној на субјективниот е критериум на увид. Во овој случај, лицето смета дека неговото функционирање е патолошко и до одреден степен критично за себе. Понекогаш во тешки форми на ментални нарушувања (манија, шизофренија) или некои нарушувања на личноста, човекот не е критичен кон себе и смета дека нема проблем, иако околината е прилично очигледна и јасна.
Кога станува збор за дијагностицирање на психијатриски нарушувања, критериумот за нарушено функционирање сам по себе не е доволен. Причината е дека функционирањето на една личност може да биде нарушено од целосно „нормални“ причини (на пример лошо функционирање на работа заради брачни проблеми). Потребно е индивидуата да има значителен број на симптоми кои се поврзани со одредено нарушување и кои предизвикуваат значително нарушување на функционирањето на една личност во некоја област.
Областите на функционирање на една личност можат да бидат разновидни и да вклучуваат социјален контекст, училиште, работна средина, семејство, сексуален живот и слично.
Одговорете на овие 4 прашања и ќе завладеете со вашиот живот
ФОТО: Pexels