По смртта на нејзиниот сопруг, таа ја најде неговата порака: Она што го прочита ја остави во шок!

Полицата сè уште стоеше во плакарот без врати во трпезаријата. Тоа беше еден од проектите за украсување на домот на мојот сопруг додека сè уште бевме во брак, што остана недовршено.

Полицата секогаш беше полна со книги, прирачници и слични работи. Еден ден решив да преместам некои работи, но кога почнав да ги преместувам, излезе писмо.

Немаше име или адреса на пликот. Го отворив писмото и на аголот од хартијата беше напишано „Прости ми“ во ракописот на мојот сопруг. Овој ракопис го познавам уште од деветнаесет години.

„Прости ми“.

Мојот поранешен почина пред 8 години, и две години откако се разведовме. Би му простила многу работи, за себе и за нашите деца. Заради нив, одржувавме здраво растојание и невообичаена близина. Мојата интуиција ми кажува дека ова писмо е напишано во време кога се обидувавме да го спасиме бракот.

Во писмото се вели и „Ќе се обидам повеќе“, „Сакам можност да надокнадам сè“, „Извини“.

Би сакала да верувам дека, откако го напиша ова, тој навистина планираше да проба повеќе во тој момент.

Писмото е напишано на две страници и во него тој пишува за нашето минато, иднина и како сака нашето семејство да ги надмине сите проблеми.

Морав да се запрашам што се случи откако мојот поранешен сопруг го напиша ова писмо, кога го вметна меѓу книгите. Дали чекаше посебна прилика да ми го даде? Можеби требаше да биде роденденска честитка?

Една година пред да се исели, кога „работевме“ на нашиот брак, тој ми подари свеќа за мојот роденден затоа што сакав свеќи. За нас беше голема работа бидејќи тој скоро никогаш не обрнуваше внимание на важни датуми и скоро никогаш не ми купуваше подароци.

Тој ми раскажа како пробувал мириси на свеќи сѐ додека не го нашол мирисот кој велел „Ејми“.

Можеби една година по свеќата, тој планираше да ми даде писмо. Можеби тој немаше храброст да ме остави да читам и да биде искрен и отворен. Во тој момент, се чинеше прилично дрско и невнимателно да се помисли дека никогаш нема да го најдам скриеното писмо, или дека едно од децата нема да го најде.

Две години откако се разведовме, пред да умре, ги собираше децата секоја среда навечер и ги носеше на вечера. Ги земаше и секој втор викенд. Разговаравме, се шегувавме, понекогаш се каравме.

Што ако ја пронајдев пораката додека тој беше уште жив? Една недела или еден месец откако го напушти нашиот дом? Дали би ми признал што навистина мисли и дали повторно би биле среќни?

Внимателно ја држев картичката, како да мастилото ќе ми ги извалка прстите и ќе ми го извалка денешниот живот, оставајќи неизбришлив потсетник за минатото. Го раскинав на мали парчиња и го фрлив во кантата.

Искрените извинувања не беа силната страна на мојот поранешен сопруг, но фактот дека тој воопшто напиша вакво писмо ми докажа дека по многу години сфатив дека не сум го проценила целосно погрешно човекот со кој се омажив одамна.

„И тоа беше најдобриот подарок што тој некогаш ми го даде“, рече Ејми.

Сега кога го знам ова, жал ми е што не се потрудивме повеќе. Годините на нашиот брак можеа да бидат многу поразлични, само да имавме храброст да си кажеме што мислиме, искрено и без страв.

Сега е предоцна, оваа лекција беше научена премногу доцна, но сакам да им дадам совет на сите што имаат сличен проблем. Зборувајте отворено, со малку од тоа животот може да биде совршен.

Прочитајте и: Љубовта им цути: Хју Грант ужива на романтично патување со сопругата!

 

ФОТО: Unsplash