На смртната постела, султан Сулејман имал три желби: Сите занемеле кога ги чуле!

Пред смртта, султанот Сулејман ги викнал поданиците и им ги издиктирал своите три последни желби:

Првата желба била неговите исцелители да го носат ковчегот со неговите посмртни остатоци за време на погребот.

Втората желба му била златниците и скапоцените камења да останат зад поворката по патеката по кој поминале неговите посмртни остатоци.

Третата желба му била рацете да му излегуваат од ковчегот за сите да ги видат.

Кога главниот командант на војската, збунет од она што го чул, го прашал која е причината за таквите желби, а султанот објаснил…

„Нека  најдобрите исцелители ги носат моите посмртни останки за сите да видат дека и тие се немоќни пред смртта.

Расфрлете го наоколу сето злато што го собирав целиот мој живот, за сите да видат дека се’ што имаме стекнато останува на овој свет.

Нека моите раце се гледаат од ковчегот, за целиот свет да види дека Сулејман Величествениот заминува на оној свет со празни раце!“